- namərbut
- sif. <fars. na. . . və ər. mərbut> Nalayiq, namünasib. Namərbut söz. – <Fəxrəddin bəy:> Bilirsən nə var, ana, belə namərbut hərəkət ancaq bizim bu xaraba vilayətdə baş verə bilər. . N. V.. Camaat arasında namərbut, namünasib hərəkətlər artıb. M. C.. // Söyüş məqamında işlənir (bəzən zarafatla). <Hacı Mehdi:> Bəs, namərbut, neçə vaxtdır gəlib, mənə niyə xəbər eləməyibsən? Ə. H.. <Hacı Murad:> Kəs səsini nadürüst, namərbut! S. S. A..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.